مزوژل ها

تفاوت PN و PDRN در چیست

تفاوت PN و PDRN در چیست؟

در دنیای پرشتاب علم زیبایی، مواد جدید دائماً برای جلب توجه رقابت می‌کنند.

یکی از جدیدترین و جنجالی‌ترین این مواد، PDRN یا پلی‌دئوکسی‌ریبونوکلئوتید است.

این ترکیب احیاکننده که به دلیل منشأ آن “DNA ماهی سالمون” لقب گرفته است، جهش قابل توجهی از درمان‌های تزریقی در مطب به روتین‌های روزانه مراقبت از پوست داشته و نویدبخش تغییر سلامت پوست از سطح سلولی به سطح بالاتر است.

PN و PDRN هر دو از مواد فعال و پیشرفته در حوزه‌ی بیو‌ریوییتالیزیشن (Biorevitalization) هستند که هدفشان بازسازی عمیق پوست است، اما از نظر منشأ، ترکیب و عملکرد تفاوت‌های کلیدی دارند.

PN (PolyNucleotide) و PDRN (PolyDeoxyRiboNucleotide) هر دو از مشتقات DNA هستند که از ماهی سالمون استخراج می‌شوند.


🔬 تفاوت اصلی PN و PDRN

ویژگی PDRN <br> (PolyDeoxyRiboNucleotide) PN <br> (PolyNucleotide)
🧬 ترکیب قطعات کوتاه‌تر (کوتاه‌زنجیره‌تر) از نوکلئوتیدها (DNA شکسته) زنجیره‌های بلندتر و پیچیده‌تر از نوکلئوتیدها (Polymer)
🎯 عملکرد کلیدی ترمیم و بازسازی سریع بافت و تحریک قوی رشد فیبروبلاست‌ها (تولید کلاژن و الاستین) آبرسانی بسیار عمیق، افزایش ساختاردهی و سفتی پوست به دلیل وزن مولکولی بالاتر
📈 وزن مولکولی پایین‌تر (حدود ۵۰ تا ۳۵۰ kDa) بالاتر (بیشتر از ۵۰۰ kDa)
🌟 قدرت ترمیم عالی برای ترمیم زخم، کاهش التهاب و اسکار (جای جوش) عالی برای افزایش تراکم، قوام و جوانسازی کلی پوست
💉 کاربرد رایج درمان جای جوش، بهبود کشش پوست آسیب‌دیده، تقویت اثر سایر درمان‌ها رفع شلی و افتادگی‌های خفیف تا متوسط، افزایش ماندگاری فیلرها و تزریقات دیگر
🏷️ محصولات معروف بسیاری از مزوتراپی‌های ترمیمی (مثلاً Rejuran Healer) معمولاً محصولات تخصصی‌تر برای لیفت ملایم (مثل بعضی نسخه‌های پلاس یا ترکیبات PN)

توضیح عمیق‌تر مفاهیم

1. PDRN (PolyDeoxyRiboNucleotide)

PDRN‌ها در واقع تکه‌های کوچکی از DNA هستند که به بدن سیگنال می‌دهند تا فرآیند ترمیم و بازسازی سلولی را آغاز کند.

  • مکانیسم عمل: PDRN با تحریک گیرنده‌های سلولی (مانند گیرنده A2A)، باعث می‌شود فیبروبلاست‌ها فعال شده و شروع به تولید کلاژن نوع I و الاستین کنند. این امر به سریع‌تر جوش خوردن زخم‌ها و بهبود کیفیت کلی پوست کمک می‌کند.
  • کاربرد اصلی: بیشتر برای ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده، کاهش التهاب، بهبود کیفیت پوست پس از لیزر و میکرونیدلینگ، و بهبود جای زخم‌ها استفاده می‌شود.

2. PN (PolyNucleotide)

PN‌ها (یا sometimes PolyNucelotides) قطعات بزرگتر و پیچیده‌تری از همان مواد اولیه هستند.

  • مکانیسم عمل: به دلیل وزن مولکولی بالاتر، PN اثر ماندگارتری در تراکم‌سازی و بهبود ساختار سه‌بعدی (Scaffolding) پوست دارد. این مولکول‌ها فضای بیشتری را اشغال می‌کنند و آب بیشتری را جذب می‌کنند، که منجر به سفتی و حجم‌دهی ملایم و طبیعی در طول زمان می‌شود (نه با پر کردن، بلکه با تحریک تولید بافت همبند قوی).
  • کاربرد اصلی: تمرکز بیشتری روی لیفت ملایم، افزایش الاستیسیته و مقابله با شلی پوست دارد. اغلب به عنوان یک “بوستر ساختاری” قوی عمل می‌کند.

🔑 جمع‌بندی نهایی: کدام بهتر است؟

انتخاب بین این دو بستگی به هدف اصلی درمان دارد:

  1. اگر هدف شما ترمیم سریع، کاهش التهاب یا درمان جای جوش است: PDRN می‌تواند مؤثرتر باشد.
  2. اگر هدف شما افزایش قوام کلی پوست، کاهش شلی و بهبود ساختار سه‌بعدی در درازمدت است: PN معمولاً انتخاب قوی‌تری است.

توجه: امروزه بسیاری از کلینیک‌ها از محصولاتی استفاده می‌کنند که ترکیبی از هر دو (PN و PDRN) یا ترکیبی از PN و هیالورونیک اسید (مثل Profhilo که به آن Bio-remodeling Agent می‌گویند) را دارند تا هم ترمیم و هم ساختاردهی به طور همزمان انجام شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *