انواع نخ لیفت

انواع نخ لیفت صورت

سه نوع اصلی از نخ‌ها برای لیفت استفاده می‌شوند.

1. پلی‌دیوکسانون PDO،
2. پلی‌لاکتیک‌اسید PLA 
3. پلی‌کاپرولاکتون PCA

نخ پلی دیوکسانون

نخ‌های PDO  بلند هستند و برای بخیه‌های جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این نخ‌ها از یک پلیمر زیست تخریب‌پذیر مصنوعی ساخته شده‌اند و در طول 6 ماه جذب بدن می‌شوند.

آنها فیبروبلاست‌ها را برای افزایش تولید کلاژن در ناحیه مورد نظر تحریک می‌کنند.

ثابت شده است که این نخ‌های لیفت صورت بی‌خطر هستند و در حال حاضر 3 نوع از این نخ‌ها استفاده می‌شود.

مونو فیلامنت‌ها یا نخ‌های تک رشته‌ای

این نخ‌ها صاف و بدون خار هستند و عمدتا پوست را سفت می‌کنند و مقدار خیلی کمی لیفت را فراهم می‌کنند.

آنها معمولا در ترکیب با سایر انواع نخ استفاده می‌شوند.

با قرار دادن تعداد زیادی از این نخ‌ کلاژن سازی آغاز و جوانسازی صورت انجام می‌گیرد.

نخ‌ پلی‌لاکتیک‌اسید

نخ‌های PLA  از یک پلیمر زیست سازگار مشتق شده از اسید لاکتیک ساخته شده‌اند که قبلا کاربردهای زیادی مانند استفاده در پین و بخیه‌های ارتوپدی داشته است.

نخ‌هایPLA  حجم نواحی شل و افتاده را افزایش می‌دهند و دارای مخروط‌هایی است که به بافت می‌چسبند، به ناحیه صورت فرم می‌دهند و همچنین به ایجاد لیفت کمک می‌کنند.

نخ‌های PLA قابل جذب هستند و در مقایسه با نخ‌های PDO، کلاژن را در مدت زمان طولانی‌تری بازسازی می‌کنند.

نخ پلی‌کاپرولاکتون

نخ  pca لیفت صورت

نخ‌های  PCA جدیدترین نخ‌های قابل جذب زیستی با منشاء مصنوعی (کاپرولاکتون) هستند.

فرآیند تجزیه نخ، مولکول‌هایی با وزن مولکولی کوچک تولید می‌کند که باعث تولید کلاژن و اسید هیالورونیک توسط پوست می‌شود.

آنها تولید کلاژن را برای مدت زمان طولانی‌تری نسبت به نخ‌های  PDO و  PLA القا می‌کنند.

همان‌طور که آنها واکنش فیبروتیک را تحریک می‌کنند، حتی بعد از بازجذب، آنها ساختار کلاژنی را از خود به جای می‌گذارند که از پوست حمایت می‌کند.

این کار باعث سفت شدن پوست می‌شود و عمل لیفت و کشش ادامه می‌یابد و از افتادگی پوست جلوگیری می‌کند. آنها با پوستی مرطوب‌تر، احیاتر و سفت‌تر، نتیجه‌ای ماندگار می‌دهند.

ممنوعیت لیفت با نخ برای برخی افراد

اشخاصی که متقاضی لیفت با نخ کلاژن ساز هستند باید از نظر جسمی سالم باشند. به همین خاطر این روش به افراد زیر توصیه نمی‌شود:

• اشخاصی که دچار آکنه‌ی فعال هستند و یا بیماری پوستی مزمن دارند.
• کسانی که سابقه برآمده شدن محل زخم دارند.
• افراد مبتلا به بیماری‌های نقص سیستم ایمنی
• اشخاصی که باید به سکل مداوم داروهای رقیق کننده‌ی خون مصرف کنند.
• کسانی که اختلالات خونی همچون هموفیلی، هپاتیت یا اختلال عملکرد پلاکت دارند.
• زنان باردار و زنانی که در دوران شیردهی به سر می‌برند.
• افراد مبتلا به بیماری‌های مسری
• بیماران تحت معالجه با شیمی درمانی یا رادیوتراپی
• افرادی که زیاد سیگار می‌کشند یا معتاد به مصرف الکل هستند.