Collagen

Collagen از کلاژن چه میدانید؟

Collagen پروتئین ساختاری اصلی در ماتریکس خارج سلولی بافت همبند بسیاری از حیوانات است.

این پروتئین فراوان‌ترین پروتئین در پستانداران است و 25 تا 35 درصد محتوای پروتئین را تشکیل می‌دهد.

اسیدهای آمینه به یکدیگر متصل می شوند تا یک مارپیچ سه گانه از فیبریل دراز به نام مارپیچ کلاژن را تشکیل دهند.

بیشتر در غضروف، استخوان ها، تاندون ها، رباط ها و پوست یافت می شود.

ویتامین C برای سنتز کلاژن حیاتی است.

بسته به درجه معدنی شدن، بافت های کلاژن ممکن است سفت (استخوان) یا سازگار (تاندون) یا دارای شیب از سفت به سازگار (غضروف) باشند. کلاژن همچنین در قرنیه، رگ‌های خونی، روده، دیسک‌های بین مهره‌ای و عاج دندان‌ها فراوان است.

در بافت عضلانی، به عنوان جزء اصلی اندومیزیوم عمل می کند. کلاژن 1 تا 2 درصد بافت عضلانی و 6 درصد وزن ماهیچه های اسکلتی را تشکیل می دهد.

فیبروبلاست شایع ترین سلول تولید کننده کلاژن در حیوانات است.

ژلاتین که در صنایع غذایی و صنایع مورد استفاده قرار می گیرد، کلاژنی است که با استفاده از گرما، محلول های بازی یا اسیدهای ضعیف به طور برگشت ناپذیر هیدرولیز شده است.

ریشه شناسی

نام کلاژن از کلمه یونانی κόλλα (kólla) به معنای “چسب” و پسوند -gen، -gen گرفته شده است که به معنای “تولید” است.

پنج نوع رایج کلاژن عبارتند از:

 اول : پوست، تاندون، عروق، اندام ها، استخوان (جزء اصلی بخش آلی استخوان)

 دوم : غضروف (جزء اصلی کلاژنی غضروف)

 III : مشبک (جزء اصلی الیاف مشبک)، که معمولاً در کنار نوع I یافت می شود

 IV : لایه بازال، لایه ترشح شده از اپیتلیوم غشای پایه را تشکیل می دهد.

 V : سطوح سلولی، مو و جفت

نقش کلاژن در پیوند استخوان

پیوند استخوان از آنجایی که اسکلت ساختار بدن را تشکیل می دهد، حفظ استحکام خود حتی پس از شکستگی ها و جراحات حیاتی است.

کلاژن در پیوند استخوان استفاده می شود زیرا ساختار مارپیچ سه گانه آن آن را به یک مولکول بسیار قوی تبدیل می کند.

برای استفاده در استخوان ها ایده آل است، زیرا یکپارچگی ساختاری اسکلت را به خطر نمی اندازد.

ساختار مارپیچ سه گانه از تجزیه کلاژن توسط آنزیم ها جلوگیری می کند، باعث چسبندگی سلول ها می شود و برای مونتاژ مناسب ماتریکس خارج سلولی مهم است.

بازسازی بافت

داربست های کلاژن در بازسازی بافت، چه در اسفنج، ورقه های نازک، ژل فیلر،  یا الیاف استفاده می شود.

کلاژن خواص مطلوبی برای بازسازی بافت دارد، مانند ساختار منافذ، نفوذپذیری، آب دوستی و پایداری در داخل بدن.

داربست‌های کلاژنی همچنین از رسوب سلول‌ها مانند استئوبلاست‌ها و فیبروبلاست‌ها پشتیبانی می‌کنند و پس از وارد شدن، رشد را برای ادامه طبیعی تسهیل می‌کنند.

 کلاژن در جراحی

جراحی ترمیمی کلاژن‌ها به طور گسترده در ساخت جایگزین‌های پوست مصنوعی مورد استفاده برای مدیریت سوختگی‌ها و زخم‌های شدید استفاده می‌شوند.

این کلاژن ها ممکن است از منابع گاو، اسب، خوک و یا حتی انسانی مشتق شوند.

و گاهی اوقات در ترکیب با سیلیکون ها، گلیکوزامینوگلیکان ها، فیبروبلاست ها، فاکتورهای رشد و سایر مواد استفاده می شود.

نقش Collagen در بدن

کلاژن یکی از منابع طبیعی کلیدی بدن و جزء بافت پوست است که می تواند در تمام مراحل بهبود زخم مفید باشد.

هنگامی که کلاژن در دسترس بستر زخم قرار می گیرد، ممکن است بسته شود.

این کار از وخامت زخم و روش هایی مانند قطع عضو جلوگیری می کند. کلاژن به عنوان یک پانسمان طبیعی زخم استفاده می شود زیرا دارای خواصی است که پانسمان های مصنوعی زخم ندارند.

در برابر باکتری ها مقاومت می کند، که در پانسمان زخم بسیار مهم است.

کلاژن به عنوان یک پانسمان سوختگی، با کمک به رشد بافت گرانوله روی محل سوختگی به بهبود سریع آن کمک می کند.

در طول چهار مرحله بهبود زخم، کلاژن Collagen وظایف زیر را انجام می دهد:

راهنما: فیبرهای کلاژن فیبروبلاست ها را هدایت می کنند زیرا آنها در امتداد ماتریکس بافت همبند مهاجرت می کنند.

کموتاکسی: رشته های کلاژن دارای سطح وسیعی هستند که سلول های فیبروژنیک را جذب می کند که به بهبودی کمک می کند.

هسته زایی: در حضور برخی مولکول های نمک خنثی، کلاژن می تواند به عنوان یک عامل هسته ای عمل کند و باعث تشکیل ساختارهای فیبریل شود. هموستاز: پلاکت های خون با کلاژن تعامل می کنند و یک پلاگ هموستاتیک ایجاد می کنند.