کرم های بی حسی موضعی

کرم های بی حس کننده موضعی

کرم های بی حسی موضعی یک بی حس کننده موضعی هستند، که برای بی حس کردن سطح قسمتی از بدن در جراحی های سطحی و یا تزریقات فیلر و مزو مزوژل همچنین اجرای تاتو استفاده می شود.

از آنها می توان برای بی حس کردن هر ناحیه ای از پوست و همچنین جلوی کره چشم، داخل بینی، گوش یا گلو، مقعد و ناحیه تناسلی استفاده کرد.

بی حس کننده های موضعی در کرم ها، پمادها، آئروسل ها، اسپری ها، لوسیون ها و ژله ها موجود هستند.

به عنوان مثال می توان به بنزوکائین، بوتامبن، دیبوکائین، لیدوکائین، اکسی بوپروکائین، پراموکسین، پروکسی متاکائین (پروپارکائین) و تتراکائین (همچنین به نام آمتوکائین) اشاره کرد.

کاربرد کرم های بی حسی موضعی

داروهای بی حس کننده موضعی برای تسکین درد و خارش ناشی از شرایطی مانند آفتاب سوختگی یا سایر سوختگی های جزئی، نیش یا نیش حشرات، پیچک سمی، بلوط سمی، سماق سمی و بریدگی ها و خراش های جزئی استفاده می شوند.

بی‌حس کننده‌های موضعی در چشم‌پزشکی و بینایی‌سنجی برای بی‌حس کردن سطح چشم (خارجی‌ترین لایه‌های قرنیه و ملتحمه) استفاده می‌شوند:

در دندانپزشکی، به دلیل ورود سوزن به بافت های نرم حفره دهان، از بی حس کننده های موضعی برای بی حس کردن بافت دهان قبل از تجویز بی حسی موضعی دندان استفاده می شود.

گاهی اوقات ژل های بی حس کننده دندان طعم دار می شوند تا استفاده برای بیماران قابل تحمل تر باشد، به ویژه در دندانپزشکی کودکان.

برخی از بی حس کننده های موضعی (مانند اکسی بوپروکائین) نیز در گوش و حلق و بینی استفاده می شود.

گاهی اوقات از داروهای بی حس کننده موضعی برای تسکین موقت انزال زودرس استفاده می شود که روی گلن (سر) آلت تناسلی استفاده می شود.

انواع داروهای بی حسی

این داروهای بیهوشی به اشکال مختلف وجود دارند، مانند:

• کرم ها
• قطره گوش
• قطره چشم
• ژل
• لوسیون ها پمادها
• وصله ها محلول ها (مایعات)
• اسپری ها

انواع بی حس کننده های موضعی عبارتند از:

1. بنزوکائین
2. دیبوکائین
3. لیدوکائین
4. فنل
5. پراموکسین
6. پریلوکائین

هر یک از این داروها به اشکال مختلفی برای مصارف مختلف وجود دارد.

بسته به کاربرد مورد نظر آنها اغلب با سایر داروها و مواد فعال (مانند هیدروکورتیزون، منتول یا متیل سالیسیلات) ترکیب می شوند.

برای چه کاری می توان از بی حس کننده های موضعی استفاده کرد؟

بی حسی های موضعی چندین هدف دارند.

شما ممکن است از آنها در خانه استفاده کنید یا ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است به دلایل مختلف از آنها برای بی حس کردن پوست یا مخاط شما استفاده کنند.

استفاده در منزل برای بی حسی های موضعی

نمونه هایی از استفاده خانگی از بی حس کننده های موضعی بدون نسخه شامل تسکین درد و/یا خارش در موارد زیر است:

• نیش و نیش حشرات مانند نیش مورچه، نیش پشه و نیش زنبور. گرمازدگی جزئی و آفتاب سوختگی.
• بریدگی های جزئی بثورات پوستی از پیچک سمی، بلوط سمی و سماق سمی.
• هموروئید.
• گلو درد آفت دهان.
• عفونت های قارچی واژن