ACN جوش

ACN  جوش اسکار

آکنه ACN یک بیماری پوستی هورمونی است که به صورت کومدون هایی به نام «جوش های سرسیاه» یا «سرسفید» ظاهر می شود.

کومدون ها می توانند به دلیل باکتری ملتهب شوند و به برجستگی های قرمز دردناک تبدیل شوند که به پوسچول یا کیست تبدیل می شوند.

پوست ما به طور طبیعی چربی یا سبوم تولید می کند و تولید بیش از حد می تواند منجر به مسدود شدن منافذ شود، این همان چیزی است که باعث آکنه می شود.

برخی از عواملی که می توانند در ایجاد یا تشدید آکنه نقش داشته باشند عبارتند از:

• هورمون ها
• ژنتیک
• استرس
• غذاهای خاص
• محصولات روغنی
• صورت و مو

هنگامی که آکنه درمان نشود، می تواند به شدت ملتهب شود و این می تواند منجر به زخم شود.

انواع رایج اسکار آکنه عبارتند از:

اسکارهای چرخشی جای زخم از نوع جعبه ای جای زخم یخ اسکار هایپرتروفیک

بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد جای زخم

درمان زودهنگام آکنه و اجتناب از چینش روی پوست است.

درمان‌های مختلف می‌توانند آکنه و اسکار آکنه را بهبود بخشند و این بهتر است از طریق مشاوره با یک متخصص پوست صورت گیرد.

متخصص ممکن است بسته به نوع آکنه یا اسکار آکنه ای که دارید، درمان های مختلفی را پیشنهاد کند.

ماسکنه یا ماسک آکنه

اصطلاح جدیدی است که به دلیل همه گیری اخیر ابداع شده است.

طیف وسیعی از بیماری‌های پوستی که با استفاده از ماسک ایجاد می‌شوند را پوشش می‌دهد.

برخی از موارد ممکن است آکنه واقعی باشند، اما شرایط دیگر نیز می تواند باعث ایجاد برجستگی روی پوست شود.

برخی از این شرایط عبارتند از: درماتیت تماسی درماتیت اطراف دهان آکنه روزاسه میلیا فولیکولیت

شکلات و غذاهای چرب: خوردن شکلات یا غذای چرب هیچ تاثیری بر آکنه ندارد.

بهداشت: آکنه توسط پوست کثیف ایجاد نمی شود.

در واقع، شستن بیش از حد پوست یا تمیز کردن آن با صابون‌های خشن یا مواد شیمیایی، پوست را تحریک می‌کند و می‌تواند آکنه را بدتر کند.

لوازم آرایشی: لوازم آرایشی لزوماً آکنه را بدتر نمی کنند، به خصوص اگر از آرایش بدون روغن استفاده می کنید که منافذ را مسدود نمی کند (غیر کومدوژنیک) و آرایش را به طور مرتب پاک می کند. لوازم آرایشی بدون مواد آرایشی با اثربخشی داروهای آکنه تداخلی ندارند.

عوارض بیماری آکنه

• افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر از افرادی که پوست روشن‌تری دارند این عوارض آکنه را تجربه می‌کنند
• اسکار پوست حفره دار (اسکار آکنه) و زخم های ضخیم (کلوئید) می توانند پس از بهبود آکنه به مدت طولانی باقی بمانند.
• تغییرات پوستی پس از از بین رفتن آکنه، پوست آسیب دیده ممکن است تیره تر (هیپرپیگمانته) یا روشن تر (هیپوپیگمانته) نسبت به قبل از بروز بیماری باشد.

عوامل خطر آکنه عبارتند از

• سن افراد: افراد در هر سنی ممکن است به آکنه مبتلا شوند، اما بیشتر در نوجوانان دیده می شود.
• تغییرات هورمونی: چنین تغییراتی در دوران بلوغ یا بارداری رایج است.
• سابقه خانوادگی
• ژنتیک در بروز آکنه نقش دارد.

اگر هر دوی والدین شما آکنه داشتند، احتمالاً شما نیز به آن مبتلا خواهید شد. مواد چرب یا روغنی.

ممکن است در جایی که پوست شما با روغن یا لوسیون ها و کرم های روغنی تماس پیدا می کند، آکنه ایجاد کنید.

اصطکاک یا فشار روی پوست شما. این می تواند ناشی از وسایلی مانند تلفن، تلفن همراه، کلاه ایمنی، یقه تنگ و کوله پشتی باشد.